7η Κυριακή του Πάσχα

Η ζωής σας πολλές φόρες θα είναι δύσκολη έχετε μου όμως εμπιστοσύνη.

Ζω θα ζήστε και εσείς.

Κυριακά 28 Μαῒου 2017

Ο Ιησούς προσεύχεται. Μιλά η καρδιά του Γιου και του Φίλου. Ευχαριστεί και μεσιτεύει. Είναι ανάμεσα στο Θεό και τους μαθητές του. Η προσευχή του, είναι μια προσευχή που δεν μπορεί να γνωρίσει τα όρια του χρόνου. Όταν ο Ιησούς προσεύχεται στον Πατέρα «για τους ανθρώπους εκείνους που μου έδωσες μέσα από τον κόσμο», σημαίνει ότι προσεύχεται και για μας, σήμερα. ΄Ετσι φανερώνει τους διαχρονικούς δεσμούς αγάπης και κοινωνίας ζωής που συνδέουν Εκείνον με κάθε μαθητή του: του χθες, του σήμερα και του αύριο αλλά και τους μαθητές μεταξύ τους.

Ανάγνωσμα από κατά Ιωάννη Αγ. Ευαγγέλιο (Ιω.17,1-11 ).

Εκείνον τον καιρό ο Ιησούς σηκώνοντας τα μάτια του στον ουρανό, είπε: "Πατέρα, έφθασε η ώρα. Δόξασε τον Υιό σου, ώστε ο Υιός να δοξάσει εσένα, Όπως του έδωσες εξουσία πάνω σε κάθε άνθρωπο, έτσι θα δώσει την αιώνια ζωή σ' όσους του έχεις δώσει. Κι αυτή είναι η αιώνια ζωή: να γνωρίσουν εσένα το μοναδικό αληθινό Θεό κι εκείνον που έστειλες, τον Ιησού Χριστό. Εγώ σε δόξασα πάνω στο γη με το να φέρω σε πέρας το έργο που μου έδωσες να κάμω. Και τώρα, εσύ Πατέρα, δόξασέ με κοντά σου με τη δόξα που είχα κοντά σου πριν να υπάρξει ο κόσμος.

Φανέρωσα το όνομά σου στους ανθρώπους εκείνους που μου έδωσες μέσα από τον κόσμο. Δικοί σου ήταν και τους έδωσες σε μένα και έχουν τηρήσει το λόγο σου. Τώρα κατάλαβαν πως όλα όσα μου έδωσες, προέρχονται από σένα, επειδή τα λόγια που μου έδωσες τα έδωσα σ' αυτούς κι αυτοί τα δέχθηκαν και κατάλαβαν αληθινά ότι από σένα προήλθα και πίστεψαν ότι σε με απέστειλες. Εγώ γι' αυτούς σε παρακαλώ. Δε σε παρακαλώ για τον κόσμο, αλλά για κείνους που μου έδωσες, επειδή είναι δικοί σου. Κι ό, τι είναι δικό μου είναι και δικό σου και ό, τι είναι δικό σου, είναι και δικό μου κι μ' αυτούς έχω δοξασθεί. Τώρα δεν είμαι πια στον κόσμο, ενώ αυτοί είναι στον κόσμο κι εγώ έρχομαι σε σένα. Πατέρα άγιε, κράτησέ τους ενωμένους στο όνομά σου που μου έχεις δώσει, για να είναι ένα πράγμα όπως κι εμείς.

Λόγος του Κυρίου

"Πατέρα, έφθασε η ώρα. Δόξασε τον Υιό σου, ώστε ο Υιός να δοξάσει εσένα." Η προσευχή εκείνου που προσεύχεται φανερώνει πως αντιλαμβάνεται το Θεό, τον εαυτό του, τους άλλους κατά συνέπεια φανερώνει και πώς, αυτές του οι αντιλήψεις, επηρεάζουν την καθημερινότητα του.

Οι όροι ‘δόξα’ και ‘δοξολογία’ στη βιβλική παράδοση προσδιορίζουν την αποκάλυψη της «δύναμης» του Θεού, μέσα από τη πλάση και μέσα στην ιστορία. Στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο αυτή η «δύναμη» φανερώνεται, κατεξοχήν, με το έργο και την αποστολή του Ιησού και με τρόπο όλως ιδιαίτερο με το γεγονός του Πάθους, του Σταυρού, του Θανάτου που οδηγεί στην Ανάσταση τον Ιησού. (17,5).

Ο Ιησούς φανέρωσε σταδιακά το μυστήριό του, την ταυτότητά του, για να μπορέσουν να καταλάβουν οι μαθητές του. Το αποκορύφωμα αυτής της αποκάλυψης είναι ο Θάνατος και η Ανάστασή Του ˙ εκεί γίνεται η αποκάλυψη ότι είναι «Θεός είναι Θεός ζώντων και όχι νεκρών», είναι Θεός που απελευθερώνει από την απελπισία του θανάτου και δωρίζει τη Ζωή. Η γνώση του Πατέρα και του Γιού, στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο, δεν είναι μια διαδικασία διανοητική αλλά μια εμπειρία κοινωνίας ζωής που διενεργείται φανερώνεται και καλλιεργείται μέσα σ΄ ένα περιβάλλον βιωματικής πίστεως.

6η Κυριακή του Πάσχα 2017

Εγώ ζω κι εσείς θα ζήσετε

Κυριακή 12 Μαΐου 

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Ιησούς καθησυχάζει τους μαθητές του διαβεβαιώνοντάς τους «Δε θα σας αφήσω ορφανούς, θα έλθω κοντά σας !» Τα λόγια αυτά του Ιησού φανερώνουν τη θέλησή του να είναι παρών και σε κοινωνία ζωής, όχι μόνο μαζί τους και τους, ανά τους αιώνες, μαθητές του, αλλά διαμέσου των και με όλο το ανθρώπινο γένος. Τους υπόσχεται, ακόμα, ότι για να αντιμετωπίσουν την απουσία του θα τους προικίσει με το Άγιο Πνεύμα, που με την παρουσία του θα είναι ο παρηγορητής και ο εμψυχωτής στους αγώνες τους και εγγυητής των εκπληρώσεων των Υποσχέσεων σωτηρίας που ο Θεός Πατέρας έδωσε, δια μέσου του Υιού, στους ανθρώπους.

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη Άγ. Ευαγγέλιο (Ιω 14, 15-21 )

Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς είπε στους μαθητές του : “ Aν με αγαπάτε, θα τηρήσετε τις δικές μου εντολές. Κι εγώ θα παρακαλέσω τον Πατέρα και θα σας δώσει έναν άλλον Παράκλητο, ώστε να είναι για πάντα μαζί σας. Αυτός θα είναι το Πνεύμα της αλήθειας, αυτό που ο κόσμος δε μπορεί να το δεχθεί, διότι ούτε το βλέπει ούτε και το γνωρίζει. Εσείς το γνωρίζετε διότι μένει κοντά σας και θα βρίσκεται μέσα σας. Δε θα σας αφήσω ορφανούς, θα έλθω κοντά σας. Ακόμα λίγο και ο κόσμος δε θα με ξαναδεί πια, ενώ εσείς θα με δείτε, διότι εγώ ζω κι εσείς θα ζήσετε. Εκείνη τη μέρα θα καταλάβετε ότι εγώ είμαι ένα με τον Πατέρα μου κι εσείς μαζί μου κι εγώ με σας. Εκείνος που κατέχει τις εντολές μου και τις τηρεί, αυτός είναι που με αγαπά. Κι αυτός που με αγαπά, θα αγαπηθεί απ' τον Πατέρα μου κι εγώ θα τoν αγαπήσω και θα του φανερώσω τον εαυτό μου".

Λόγος του Κυρίου

Ο χριστιανός, ο μαθητής του Χριστού, είναι πρώτα απ' όλα ο άνθρωπος εκείνος που, πριν μιλήσει, ακούει, που πριν διδαξει έχει ζήσει αυτό που θέλει να διδαξει. Η Εκκλησία δεν είναι ένας αλαζονικός φύλακας της αλήθειας, αλλά ένας χώρος όπου, με τρόπο ιδιάζοντα, είναι παρών το Αγ. Πνεύμα για να οδηγήσει όλους ανεξαιρέτως στην επίγνωση της αλήθειας, που είναι η αγάπη και η εμπιστοσύνη στον Αναστημένο Ιησού, για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται οι μαθητές να είναι ανοιχτοί και διαθέσιμοι για αναζήτηση, συγχώρηση και μετάνοια.

Χριστιανός, δεν είναι εκείνος που μοιράζει προκατασκευασμένες αλήθειες, αλλά εκείνος που ταπεινά ξέρει να υποδεχτεί, να ακούσει, να συμπορευτεί, αναγνωρίζοντας πως και ο ίδιος έχει ανάγκη από το φωτισμό του Πνεύματος.

«Aν με αγαπάτε, θα τηρήσετε τις δικές μου εντολές». Ο Ιησους δεν χρησιμοποιεί την προστακτική αλλά το “Αν” που δηλώνει λεπτότητα και σεβασμό στην αξιοπρέπεια του άλλου, δεν επιβάλλει «πρέπει να είστε υπάκουοι στους νόμους μου διαφορετικά θα...», το αντίθετο, δείχνει εμπιστοσύνη στην ελευθερία και τη σωστή κρίση του μαθητή ότι θα τον ακούσουν, θα σκεφτούν και ανάλογα θα πράξουν.

5η Κυριακή του Πάσχα 2017

Στο μέλλον μου, υπάρχει μια θέση προετοιμασμένη μόνο για μένα !

Κυριακή  15  Μαΐου  2017

Ο Ιησούς στην ομιλία που ο ευαγγελιστής Ιωάννης μας παραθέτει (14,1-12) αρχίζει με την προτροπή Ας μην ταράζεται η καρδιά σας. Μια πρόσκληση προς στους μαθητές να ξεπεράσουν τους φόβους των, κάθε είδους φόβου: του πόνου, της αποτυχίας, του θανάτου, του μέλλοντος. Ο τρόπος που ο Ιησούς προτείνει είναι: Πιστεύετε στο Θεό, πιστεύετε και σε μένα, η πίστη- απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό και σε Κείνο. Όλες οι άλλες ασφάλειες τελικά απογοητεύουν. Μόνο η πίστη στην αγάπη του Θεού δεν μας εγκαταλείπει πότε, μπορεί να καθησυχάσει και να αναπτερώσει το ηθικό.

Ανάγνωσμα από κατά Ιωάννη ΄Αγ. Ευαγγέλιο (Ιω. 14,1-12)

Εκείνον τον καιρό είπε ο Ιησούς στους μαθητές του: «Μην ταράζεται η καρδιά σας· να ’χετε πίστη στο Θεό, να ’χετε πίστη και σ’ εμένα. Στο σπίτι του Πατέρα μου υπάρχουν πολλοί τόποι διαμονής· αν δεν υπήρχαν, θα σας το ’λεγα. Εγώ πηγαίνω να σας ετοιμάσω τόπο. Κι όταν πάω και σας ετοιμάσω τόπο, πάλι θα ’ρθώ και θα σας πάρω κοντά μου, ώστε όπου είμαι εγώ να είστε κι εσείς. Ξέρετε, βέβαια, και πού πηγαίνω και την οδό που οδηγεί εκεί».

«Κύριε», του λέει ο Θωμάς, «δεν ξέρουμε πού πηγαίνεις· πώς λοιπόν μπορούμε να ξέρουμε την οδό που οδηγεί εκεί;» Ο Ιησούς του απάντησε: «Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή· κανείς δεν πηγαίνει στον Πατέρα παρά μόνο αν περάσει από μένα. Αν με είχατε γνωρίσει, θα είχατε γνωρίσει και τον Πατέρα μου. Αλλά κι από τώρα τον γνωρίζετε και τον έχετε δει».

«Κύριε», του λέει ο Φίλιππος, «δείξε μας τον Πατέρα, κι αυτό μας αρκεί».Του λέει ο Ιησούς: «Τόσον καιρό είμαι μαζί σας, Φίλιππε, και δε μ’ έχεις γνωρίσει; Αυτός που έχει δει εμένα, έχει δει τον Πατέρα. Πώς μπορείς εσύ να λες “δείξε μας τον Πατέρα”; Δεν πιστεύεις πως εγώ είμαι αχώριστος από τον Πατέρα, κι ο Πατέρας από μένα; Τα λόγια που σας λέω εγώ, δεν τα λέω από μόνος μου· κι ο Πατέρας, που είναι ένα μ’ εμένα, αυτός πραγματοποιεί τα έργα. 11Πιστέψτε με ότι εγώ είμαι αχώριστος από τον Πατέρα, κι ο Πατέρας από μένα· αν πάλι δεν πιστεύετε στο λόγο μου, πιστέψτε εξαιτίας των ίδιων των έργων.

»Σας βεβαιώνω πως αυτός που πιστεύει σ’ εμένα, θα κάνει κι εκείνος τα ίδια έργα που κάνω εγώ και μάλιστα ακόμη μεγαλύτερα απ’ αυτά, γιατί εγώ πηγαίνω κοντά στον Πατέρα.

Λόγος του Κυρίου

Στο τελευταίο δείπνο με τους μαθητές του, ο Ιησούς να τους καθησυχάσει τους φοβισμένους τους είπε : “Ας μην ταράζεται η καρδιά σας. Πιστεύετε στο Θεό, πιστεύετε και σε μένα.” Μπορούμε να διαβάσουμε αυτή τη διαβεβαίωση σε τρία επίπεδα :

• το πρώτο επίπεδο, είναι εκείνο της ιστορικής συγκυρίας, δηλαδή, όταν στο τελευταίο δείπνο με τους μαθητές του, ο Ιησούς αναγγέλλει την προδοσία του Ιούδα, τη δική του απομάκρυνση από κοντά τους και την άρνηση του Πέτρου, και το τέλος του. Όλα αυτά, σίγουρα τάραξαν και αναστάτωσαν τους μαθητές του και προσπαθεί να τους καθησυχάσει και να τους ενδυναμώσει στην πίστη-εμπιστοσύνη στο Θεό και στο πρόσωπο του .
• το δεύτερο επίπεδο είναι εκείνο της πρώτης χριστιανικής κοινότητας που ενώ είναι πεπεισμένη για την παρουσία του Αναστημένου Ιησού ανάμεσα τους, έχουν να αντιμετωπίσουν τις πρώτες διώξεις και τις πρώτες αμφιβολίες
• και το τρίτο επίπεδο είναι εκείνο που αφορά εμάς, δηλαδή, όταν η ίδια αυτή προτροπή απευθύνεται και σε μας ,τώρα, για το πώς να αντιμετωπίσουμε τους κάθε μορφής φόβους μας. Η απάντηση, τόσο για τους τότε μαθητές του, όσο και για μας, σήμερα, είναι η ίδια : η μοναδική σιγουριά μας, είναι η πιστότητα του Θεού στις υποσχέσεις σωτηρίας που, διαμέσου του Ιησού, δίνει στους ανθρώπους.

4η Κυριακή του Πάσχα 2017

O Ιησούς είναι εκείνος που εμπνέει εμπιστοσύνη για το μέλλον και ανοίγει νέους ορίζοντες

Κυριακή 7 Μαΐου 2017

Ο Ιησούς μιλά με εικόνες. Η κάθε εικόνα είναι πολυδιάστατη και αυτό μπορεί να παρασύρει τον αναγνώστη σε δαιδαλώδεις ερμηνείες. Πρέπει λοιπόν, να αναζητήσουμε μόνον εκείνο που θέλει πράγματι να πει ο Ιησούς , και όχι το πως το λέει. Το καλύτερο είναι να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε την ευκαιρία που έδωσε το κίνητρο και το έναυσμα στον Ιησού για να μιλήσει.

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη Aγ. Ευαγγέλιο (Ιω 10.1-10)

Κατ’ εκείνο τον καιρό ο Ιησούς είπε στους μαθητές του «Σας βεβαιώνω: εκείνος

που δεν μπαίνει από την πόρτα στη μάντρα των προβάτων, αλλά πηδάει μέσα απ’ αλλού, είναι κλέφτης και ληστής. Αυτός όμως που μπαίνει από την πόρτα είναι ο βοσκός των προβάτων. Ο φύλακας του ανοίγει και τα πρόβατα αναγνωρίζουν τη φωνή του· τα φωνάζει το καθένα με τ’ όνομά του και τα οδηγεί έξω. Όταν βγάλει έξω τα πρόβατά του, μπαίνει αυτός μπροστά κι εκείνα τον ακολουθούν, γιατί αναγνωρίζουν τη φωνή του. Έναν ξένο δεν θα τον ακολουθήσουν, αλλά θα φύγουν μακριά του, γιατί δεν αναγνωρίζουν τη φωνή των ξένων». Αυτή την παραβολή τούς είπε ο Ιησούς· εκείνοι όμως δεν κατάλαβαν για ποιο πράγμα τους μιλούσε.

Τους είπε λοιπόν πάλι ο Ιησούς: «Σας βεβαιώνω πως εγώ είμαι η θύρα για τα πρόβατα. Όλοι όσοι ήρθαν πριν από μένα ήταν κλέφτες και ληστές· έτσι, τα πρόβατα δεν τους αναγνώρισαν. Εγώ είμαι η θύρα· όποιος περάσει από μένα θα βρει σωτηρία· και θα μπαίνει και θα βγαίνει και θα βρίσκει βοσκή. Ο κλέφτης δεν έρχεται, παρά μόνο για να κλέψει, να σφάξει και να εξολοθρέψει· εγώ όμως ήρθα για να έχουν τα πρόβατά μου ζωή, και μάλιστα ζωή περίσσια.

Λόγος του Κυρίου

Ο ευαγγελιστής μας παρουσιάζει τον Ιησού να βρίσκεται στον περίβολο του Ναού της Ιερουσαλήμ, κατά τη διάρκεια της επετειακής γιορτής του Εξαγνισμού του Ναού (όταν οι Μακκαβαίοι έδιωξαν τους Έλληνες Σελευκιδείς που είχαν βεβηλώσει το Ναό τοποθετώντας και αγάλματα ελληνικών θεοτήτων) και να παρατηρεί τους Ιουδαίους που προσέρχονταν στο Ναό, (ο οποίος για κάθε καλό Ιουδαίο ήταν ο κατεξοχήν τόπος επικοινωνίας του με το Θεό), να εισέρχονται από την ονομαζόμενη προβατική πύλη (=πόρτα των προβάτων γιατί από κει εισέρχονταν τα πρόβατα που προορίζονταν για τις θυσίες). Ο Ιησούς μιλά σε Ιουδαίους που ξέρουν ότι, κάθε βράδυ, πολλοί βοσκοί σταβλίζουν τα πρόβατά τους στην ίδια στάνη. Το πρωί, ο καθένας έχει τον δικό του συνθηματικό τρόπο να καλεί τα πρόβατά του για να τα οδηγήσει στη βοσκή. Στην ομιλία του, λοιπόν, ο Ιησούς παρομοιάζει τον εαυτό του ως "ποιμένα" και τους μαθητές του ως "τα πρόβατά του". Οι μαθητές του τον ακολουθούν και του είναι αφοσιωμένοι, όχι από έλλειψη πρωτοβουλίας και άκριτη υπακοή, αλλά επειδή στη φροντίδα που τους δείχνει, αναγνωρίζουν και εκτιμούν την ανιδιοτέλειά του γι΄ αυτούς. Η σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ μαθητή και διδασκάλου Ιησού, ποιμένα και ποιμενομένου, είναι αυτή της εμπιστοσύνης και όχι της υποταγής.